1 ตุลาคม 2568 ศ.ดร.อมร พิมานมาศ นายกสมาคมวิศวกรโครงสร้างแห่งประเทศไทย ได้วิเคราะห์ถึงเหตุแผ่นดินไหวใน ฟิลิปปินส์ ขนาด 6.9 ที่จังหวัดเซบู เมื่อวันที่ 30 กันยายนที่ผ่านมา ซึ่งทำให้อาคารและโครงสร้างพื้นฐานได้รับความเสียหายจำนวนมาก โดยแบ่งออกเป็น 4 ประเด็น

• ประเทศฟิลิปปินส์ เป็นหมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก ตั้งอยู่ในบริเวณวงแหวนไฟ (Ring of Fire) ซึ่งเป็นแนวมุดตัวระหว่างแผ่นโลกหลายแผ่น ได้แก่ แผ่นทะเลฟิลิปปินส์ แผ่นยูเรเซีย แผ่นอินโด-ออสเตรเลีย และแผ่นแปซิฟิก ซึ่งเป็นแนวที่มีการเกิดแผ่นดินไหวมากที่สุดแนวหนึ่งในโลก โดยมีประเทศ ญี่ปุ่น ไต้หวัน ก็อยู่ในแนววงแหวนไฟเช่นกัน
• เป็นแผ่นดินไหวระยะใกล้ และระดับตื้น โดยจุดศูนย์กลางของแผ่นดินไหวเกิดขึ้นที่ระดับความลึกเพียง 10 กม. จึงส่งผลให้เกิดความรุนแรงที่ผิวดินมาก
• โครงสร้างที่ได้รับความเสียหายและถล่ม มักเป็นอาคารเก่าทำจากอิฐหรือหินที่ไม่เสริมเหล็กหรือเสริมเหล็กน้อย และอาคารคอนกรีตเสริมเหล็กเตี้ยๆสูง 2-3 ชั้นมีความเสียหายที่ชั้นล่าง บางหลังพบว่าเสาชั้นล่างหักกลายเป็นชั้นอ่อน (Soft Storey)
• แผ่นดินไหวเกิดขึ้นในทะเล แต่ไม่พบคลื่นสึนามิที่รุนแรง เนื่องจากความแรงของแผ่นดินไหวยังไม่มากพอที่จะทำให้เกิดสึนามิที่รุนแรงได้

แผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นฟิลิปปินส์ มีความแตกต่างจากแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นใน กรุงเทพฯ เมื่อวันที่ 28 มีนาคม 2568 เป็นอย่างมาก เนื่องจาก แผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นในกรุงเทพฯ เป็นแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นบนบก เป็นแผ่นดินไหวระยะไกล และส่งผลกระทบกับอาคารสูงในชั้นดินอ่อนของกรุงเทพฯ เป็นหลัก

"อย่างไรก็ตาม สำหรับประเทศไทย มีรอยเลื่อนมีพลัง 16 กลุ่มรอยเลื่อน กระจายในภาคเหนือ ภาคตะวันตก และภาคใต้เป็นหลัก จึงควรต้องเฝ้าระวังความเสี่ยงภัยแผ่นดินไหวโดยการทำให้อาคารแข็งแรง ทั้งอาคารเก่าและอาคารใหม่"