15 ตุลาคม 2568  จากเหตุปะทะระหว่างทหารไทยกับทหารกัมพูชาช่วงที่ผ่านมา เกี่ยวกับกรณีอ้างสิทธิ์ปราสาทชายแดน ปลุกกระแสความสนใจปราสาทโบราณ หลายแห่งในภาคอีสาน หนึ่งในนั้น คือ ปราสาทไบแบก ซึ่งก่อด้วยอิฐ 2 สี ไม่สอปูน จำนวน 3 องค์ ตั้งเรียงรายวางตัวในแนวทิศเหนือ-ใต้ บนฐานศิลาแลงเดียวกัน ภายในบริเวณสวนยางพารา หมู่บ้านสายโท 5 ตำบลจันทบเพชร อำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์ ซึ่งกรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนให้เป็นโบราณสถาน

เทศบาลตำบลจันทบเพชร อ.บ้านกรวด จ.บุรีรัมย์ ร่วมกับกรมศิลปากร ลงพื้นที่สำรวจปราสาทไบแบก อายุหลายพันปี ใกล้ชายแดนไทย-กัมพูชา เพียง 2 กม. เพื่อเตรียมแผนบูรณะและพัฒนาให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชื่อมโยงกับพนมรุ้ง–เมืองต่ำ โดยเทศบาลพร้อมปรับปรุงพื้นที่โดยรอบ และอำนวยความสะดวกเรื่องเส้นทางเข้าออก  หลังจากลงพื้นที่มาสำรวจปราสาทแล้วก็จะได้นำข้อมูลรายงานผู้บริหาร และนำเข้าที่ประชุมสภาฯ เพื่อหารือถึงแนวทางการพัฒนาปรับปรุง เพื่อให้ปราสาทไบแบกที่ถูกขนานนามว่าปราสาทที่ถูกลืม ได้เป็นแหล่งท่องเที่ยวทางโบราณสถานที่สำคัญ ให้นักท่องเที่ยวสามารถเข้ามาเที่ยวชม และศึกษาประวัติความเป็นมา และยังจะได้หารือทางอำเภอและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เสนอให้มีการจัดบวงสรวงปราสาทไบแบกแห่งนี้ด้วย ซึ่งหากมีการบูรณะปราสาทไบแบกให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว ก็จะส่งผลดีกับประชาชนในพื้นที่ ทำให้เศรษฐกิจการค้าขายดีขึ้นอีกด้วย
ขณะเดียวกัน ทางอำเภอได้จัดกำลัง อส. และ ชรบ. ลาดตระเวนรอบปราสาทอย่างเข้มงวด ป้องกันการบุกรุกหรือการอ้างสิทธิ์จากฝั่งกัมพูชา เนื่องจากปราสาทตั้งอยู่ในเขตประเทศไทยอย่างชัดเจน และถือเป็นสมบัติของชาติที่ต้องรักษาไว้ให้คนรุ่นหลัง

สำหรับปราสาทไบแบกเป็นศาสนสถานในศิลปะขอม มีองค์ประกอบสำคัญของโบราณสถาน เช่น ปราสาทก่อด้วยอิฐไม่ส่อปูน จำนวน 3 องค์ วางตัวในแนวทิศเหนือ-ใต้ บนฐานศิลาแลงเดียวกัน ปราสาทแต่ละหลังมีประตูทางเข้าด้านทิศตะวันตกด้านเดียว ด้านอื่นเป็นประตูหลอก เสาประดับกรอบประตูแปดเหลี่ยมสร้างด้วนหินทราย ปัจจุบันส่วนยอดของปราสาทด้านทิศเหนือยังพอสันนิษฐานรูปแบบทางสถาปัตยกรรมได้

ปราสาทหลังกลางและด้านทิศใต้พังทลายเหลือเพียงส่วนเรือนธาตุ กำแพงแก้วและซุ้มประตู สร้างด้วนอิฐไม่สอปูน มีแผนผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าล้อมรอบปราสาททั้ง 3 หลัง มีซุ้มประตูทงเข้าอยู่ด้านทิศตะวันตก บริเวณปราสาทพบฐานประติมากรรมหินทราย เสาประดับกรอบประตูแปดเหลี่ยม ปราสาทจำลองและบัวยอด สันนิษฐานว่ามีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 16-17