ช้างป่าเป็นสัตว์สังคม และมีการสื่อสารกันได้หลายวิธี ทั้งการใช้งวงสัมผัสตัวกัน การส่งเสียง และการรับแรงสั่นสะเทือนโดยประสาทสัมผัสที่เท้า เป็นต้น ช้างป่าสามารถ สื่อสารกันด้วยเสียงผ่านระยะทางไกลได้มากกว่า 10 กิโลเมตร เป็นคลื่นเสียงที่มีความถี่ต่ำกว่าความถี่เสียงที่มนุษย์ได้ยิน เสียงของช้างป่าแต่ละแบบจะแสดงการสื่อสารหลายชนิด เช่น
▪︎ โฮก... เสียงเรียกสมาชิกในฝูงมารวมกัน มักส่งเสียงในช่วงก่อนออกเดินทาง หากิน ขณะกําลังหากิน และขณะจะเดินกลับที่พัก
▪︎ แปร๋น... เสียงแสดงอาการตกใจ มีหลายระดับความดัง และมีพฤติกรรมติดตาม ด้วยการหนีหรือการเข้าทําร้าย
▪︎ แอ๋งๆ.. เสียงแสดงอาการหงุดหงิดรําคาญ มักมีพฤติกรรมการส่ายหัวและ โยกตัวพร้อมกันไปด้วย
ก้นเอง
▪︎ เอ๊ก-เอ๊ก.. เป็นเสียงแสดงความยินดีหรือเป็นเสียงหัวเราะที่ช้างใช้สื่อสาร
▪︎ เสียงต่ำพร้อมแสดงปลายงวงแตะพื้นดิน #แสดงว่ากําลังพบกับอันตราย!!
สำหรับการไล่แมลงและอาการคันของช้างป่า ช้างป่าจะไล่แมลงที่มารบกวนโดยใช้หางปัด และใช้งวงเป่าลมเพื่อไล่แมลง แต่หากแมลงมีจํานวนมาก มักใช้กิ่งไม้ปัดไล่บริเวณลําตัวในส่วนที่หางและงวงปัดไม่ถึง เช่น สีข้าง ท้ายทอย หลัง ท้อง อาจใช้งวง สาดฝุ่น พ่นโคลนหรือน้ำ เพื่อไล่แมลงแทน หรือถูบริเวณที่คันกับต้นไม้ หรือเสาไฟฟ้าโดยเฉพาะบริเวณสีข้าง #ซึ่งจะเป็นสาเหตุให้ต้นไม้ขนาดใหญ่หรือเสาไฟฟ้าหักโค่นล้มหรือเอน

อ้างอิง: คู่มือ การติดตามและผลักดันช้างป่า. สำนักอนุรักษ์สัตว์ป่า กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช 2558